Konferencje tematycznie związane z opieką hospicyjną zostały zainicjowane przez ówczesnego rektora UJ prof. Wojciecha Nowaka w 2015 roku. Od tego czasu skupiają ludzi dobrej woli, pragnących nieść bezinteresowną pomoc i ulgę w cierpieniu ludziom u kresu życia. Tegoroczna edycja - pod hasłem "Samotność u kresu - wyzwania opieki wspierającej w czasie pandemii" - towarzyszy jubileuszowi 40-lecia działalności Towarzystwa Przyjaciół Chorych "Hospicjum im. św. Łazarza" w Krakowie, pierwszej tego typu instytucji w Polsce.

- W trakcie epidemii przekonaliśmy się, jak bardzo ta konferencja jest niezbędna. Poruszanie tematów związanych z opieką paliatywną, z ostatnią fazą życia jest immanentną częścią naszej działalności medycznej. To wydarzenie jest kierowane nie tylko do lekarzy, pielęgniarek, psychologów czy pracowników socjalnych, ale też jest szeroko otwarta do wszystkich, którzy się interesują się tą tematyką - mówił podczas otwarcia konferencji prorektor UJ ds. Collegium Medicum prof. Tomasz Grodzicki.

O tym, jak trudno prowadzić hospicjum w czasie epidemii, przekonywała prezes Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Chorych "Hospicjum im. św. Łazarza" w Krakowie dr Jolanta Stokłosa. Przyznała, że z perspektywy czasu widzi, jak ciężki było to czas dla zarówno dla personelu medycznego, jak i administracji, która była odpowiedzialna za przygotowanie budynku do nowej rzeczywistości.

- Średni czas opieki nad chorym w hospicjum domowym wynosi dwa miesiące. W hospicjum stacjonarnym jedynie 20 dni. Zajmujemy się więc człowiekiem, który przeżywa kres swojego życia. Pandemia wywróciła budowaną od lat filozofię hospicjum "Nie będziesz sam". Pierwszym wrogiem naszych pacjentów i personelu stał się strach. Robiliśmy wszystko, by jak najbardziej zabezpieczyć się przed zakażeniem. Chorzy byli przyjmowani na bieżąco. Staraliśmy się, by ci pacjenci nie byli osamotnieni, by w tych ostatnich dniach towarzyszył im nie tylko zespół profesjonalnych lekarzy, pielęgniarek czy fizjoterapeutów, ale także wolontariusze. To bezcenna grupa ludzi, którzy mówią "jestem i chcę włączyć się w tę opiekę" - powiedziała dr Jolanta Stokłosa.

I dodała: - Krakowskie hospicjum działa już 40 lat. Przez ten okres medycyna paliatywna bardzo się zmieniła i rozwinęła. Obecnie zatrudniamy specjalistów medycyny paliatywnej i pielęgniarstwa opieki paliatywnej. Ta opieka wcale nie jest tania i niestety jest niedofinansowana. Cena świadczeń nie zmieniła się od 2017 roku. Dlatego, podobnie jak większość hospicjów, borykamy się z problemami finansowymi i jesteśmy zmuszeni do nieustannego poszukiwania dodatkowych środków. Przed nami kwesta listopadowa na krakowskich cmentarzach i przy tej okazji zapraszam do wspierania nas.

Zanim prelegenci - reprezentujący rozmaite dziedziny wiedzy i nauki, poprzez wykłady i warsztaty - mogli wskazać możliwości i metody pomocy w godnym znoszeniu cierpienia u kresu życia, wykład wprowadzający "Czymże więc jest czas? Kilka refleksji na temat śmierci i przemijania" wygłosił rektor UJ prof. Jacek Popiel. Tuż po nim, zgodnie z programem konferencji, odbyły się 3 sesje tematyczne: "Pandemia - osamotnienie w odchodzeniu", "Hospicjum dla dzieci" i "Stany terminalne nienowotworowe". Podczas nich omówiono tematy, które w okresie pandemii nabrały nowego znaczenia, a zarazem postawiły nowe wyzwania. Wśród prelegentów znaleźli się m.in. kierownik Zakładu Biologii Molekularnej i Genetyki Klinicznej UJ CM prof. Marek Sanak, kierownik Zakładu Psychologii Lekarskiej UJ CM prof. Barbara Bętkowska-Korpała, dr hab. Tomasz Dangel z Fundacji Warszawskie Hospicjum dla Dzieci oraz dr Teresa Weber-Lipiec z Oddziału Medycyny Paliatywnej Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.

Konferencja została zorganizowana wspólnie przez Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Jagielloński - Collegium Medicum oraz Towarzystwo Przyjaciół Chorych "Hospicjum im. św. Łazarza" w Krakowie.